Veel feesten in Spanje en Frankrijk

Filmpje op Youtube: cycle out of Africa - barcelona en Spanje: http://youtu.be/86_zpgTAkPk



Lekker dom het zwarte pijltje over het lila lijntje op de GPS achterna gaan en vooral niet nadenken! Al maanden verheugden we ons op het fietsen met een routeboekje. Eigenlijk deden we dat nooit meer, maar we hebben in Afrika zoveel zelf moeten uitzoeken dat het ons nu in ene keer heerlijk lijkt.
Eerst genieten we van een paar supergezellige en relaxte dagen met John en Ginie in bruisend Barcelona. Beetje lanterfanteren door de stad en langs de highlights slenteren, je weet wel, de Rambla, de Sagra Familia, het huis van Milo en zo. Lekker samen tapa's eten en flink aangeschoten raken van de sangria de vino tinto en de serveca's. Precies wat we ons ervan hadden voorgesteld.
Na vier dagen Bourgondisch gaan we weer Spartaans.
Het eerste stuk van de fietsroute is nog mooi vlak, over oude treinrailsdijkjes, waar de voormalige stationnetjes nu cafeetjes zijn. Daarna begint wat eenvoudig klimwerk met de Pyreneeën al in het vooruitzicht. Het lijkt net Toscane: geen venijnige hellinkjes maar wel mooi gerestaureerde eeuwenoude stenen huizen, Romaanse kerkjes, statige cipressen, gele graanvelden, lanen en dorpspleinen met dikke schaduwrijke platanen.
Na vier dagen zitten we alweer in Frankrijk. Dat moet gevierd! We nemen een camping (luxe na alle bushcamps) en trakteren onszelf op, hoe kan het ook anders, wijn, bier en een echte hambo.
Wat lijkt Afrika toch al weer lang geleden. Soms moet ik even mijn eigen filmpjes terugkijken om te geloven dat we daar ook echt geweest zijn. Heel onwerkelijk! We komen telkens lange afstandsfietsers tegen die het routeboekje van Paul Benjaminse in de andere richting fietsen en als we dan ons verhaal vertellen voelt het bijna alsof we staan te jokken. "It's just a ride" zegt de pin- up-tattoo op mijn arm en zo vertel ik het onderweg ook aan de tegenliggers. "Gewoon elke dag een stukje."
Vrijdagavond in het pinksterweekend hoort Egbert van onze baas, Bert K., dat hij volgend jaar weer een baan heeft, Een pak van ons hart. Dus wederom reden voor een feestje!
Zaterdagavond krijgen we van John een mailtje dat er bij thuiskomst al een auto voor ons gereserveerd is. Alweer reden om iets te vieren. We zitten nu in de Languedoc ....... drie keer raden .......
Zo'n volgzaam type ben ik eigenlijk nog nooit geweest dus na acht dagen ben ik dat lila lijntje alweer helemaal zat. Hemelsbreed zitten we maar driehonderd kilometer verwijderd van Barcelona, terwijl we al bijna zevenhonderd gefietst hebben. Zo komen we nooit thuis natuurlijk. We gaan kijken of we een stukje langs de Rhône kunnen fietsen om later de route misschien weer op te pikken. Zo gezegd zo gedaan! Dus nu zitten we heerlijk aan de Ardeche, met hoe kan het ook anders, een lekkere Côte du Rhône.