Tanzania Noord met Tom en Christel
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen & Egbert
04 Januari 2014 | Tanzania, Dar es Salaam
noord Tanzania met Tom en Christel
http://youtu.be/wb5uqR_4rug
We zijn nog nauwelijks Dar es Salaam uit, of we hebben al drie boetes te pakken. "Welkom in Afrika" roep ik vrolijk naar Tom en Christel op de achterbank, maar van binnen kook ik! Het gaat uiteindelijk, na flink afdingen, telkens maar om vijf euro, maar het is zo' n staaltje corrupt machtsvertoon dat ik me nauwelijks in kan houden. Eén keer stonden we alleen maar te aarzelen of we een weg in mochten of niet, fluit de politie dat we erin moeten rijden om te parkeren en krijgen we een bon omdat we in een eenrichtingsweg stonden. Woest was ik. "Jij houdt je mond" sist Egbert tegen mij als we voor de vijfde keer worden aangehouden en ik nu echt pisnijdig wordt. Nu moeten we betalen voor het geen gordel omhebben op de achterbank. Inmiddels kook ik over! "Het is toch echt van de zotte! Eén keer, op de terugweg, maakt een agent het zo bont dat hij, na het incasseren van de boete voor zogenaamd negen kilometer te hard rijden zegt: "So, this is a whiskey-soda."
Ons eerste doel is Lushoto, een bergdorp aan de rand van het Usambana-gebergte, halverwege Moshi. We kronkelen omhoog langs kleine authentieke dorpjes, groene valleien en prachtige watervallen. Lushoto zelf is lekker rommelig en de mensen zijn verschrikkelijk aardig. Niemand probeert je een poot uit je draaien. Met z'n vieren belanden we in een koffie en theeshop, maar ach, in Afrika is niks wat het is. Een vriendelijke rastafari haalt ons wel even een paar biertjes ergens anders uit het dorp vandaan. Bovendien is het is heerlijk koel in Arusha, voor het eerst in zeven weken hebben we een keer de slaapzak weer nodig.
Moshi daarentegen is druk, hectisch en onoverzichtelijk. We zoeken het hotel met de meeste verdiepingen en klauteren met een paar biertjes zestien trappen omhoog om op een uitgestorven en leeg dakterras een glimp van de Kilimanjaro op te vangen. Precies één minuut en zevenenvijftig seconden piept de hoogste berg van Afrika met zijn besneeuwde top iets boven de wolken uit. Daar moeten we het dan maar mee doen. Toch is het een magisch moment. Christel en ik krijgen er kippenvel van en schieten de één na de andere foto. Tom en Egbert kijken een keer uit het raam. "Oh mooi" en kletsen weer verder. Ach, zo gaat dat.
Vanuit Arusha maken we een tocht naar een totaal afgelegen Masaai-dorpje. Met de huurauto crossen we letterlijk kriskras door de bush en de hele auto zit naderhand onder de krassen. Oei, daar gaat de verhuurder niet blij van worden. De Maasai is een trots en statig nomadenvolk dat vooral leeft van vlees, bloed en melk. Ze dragen altijd rode, blauwe of paarse doeken en schitterende kettingen en oorbellen. Ze vinden het prachtig dat we komen, mede omdat we suiker, meel, thee en snoep mee hebben gebracht. Bij de vrouwen en kinderen is de spiegeling van zichzelf in de auto nog wel het meest interessant. De Maasai mannen hebben vooral oog voor Christel.
Vervolgens gaan we naar de Ngorongorokrater en de Serengeti voor een paar onvergetelijke dagen game-driven. De auto heeft het inmiddels bijna begeven, dus we gaan ook nog een dag met een echte grote landrover. De grote gnoetrek is adembenemend. Tienduizenden gnoes trekken over de wijdse serengeti-vlaktes, Leeuwen liggen in de bomen, groepen hyena's rollen door de modder, luipaarden en cheeta's in het gras, kuddes olifanten lopen op ooghoogte naast de auto en de in slow-motion rennende giraffes zijn zo aandoenlijk!
Tussen de vele safari-organisaties proberen we ons een beetje staande te houden. Het is een apart gebeuren op zich en weinig mensen gaan zoals wij op zichzelf naar de parken. Tom wordt meewarig uitgelachen als hij voor ons weer eens een heerlijk maaltje kookt in de elephant-proof-kitchen. Aan dit wereldje van blanken en 'slaafjes' gaan wij nooit wennen.
Met twee kapotte schokbrekers, dus twintig kilometer per uur, hobbelen en stuiteren we terug. We doen negen uur over honderdvijfenzestig kilometer! Koop nooit, maar dan ook nooit, tenzij je alleen de kinderen naar school wilt brengen,een Ford Kuga!!
Na twee dagen zijn we pas terug in Moshi. We nemen voor oudejaarsavond een hotel met ontbijt. Zo.... een hotel voor vier personen samen is nog goedkoper dan één persoon op de camping in een natuurpark. We zijn zo moe dat we twaalf uur niet eens halen. Om tien uur (en maar met twee biertjes op) liggen we allemaal al uitgeteld op bed. Nieuwjaarsochtend laat de "Kili" zich in volle glorie en zonder wolken zien! Schitterend! Een goed begin is het halve werk.
Daarna is het nog twee lange rijdagen afzien, nog twee lekke banden incasseren en twee uur wachten op de ferry naar Kigamboni. Nog één dagje samen op Mikadi-beach.
Egbert is lekker aan het rommelen, Tom de hele dag aan het computeren en Christel en ik vermaken ons met kletsen en zwemmen. We gaan nog één keer samen uit eten en dan is het wachten op de tuktuk die ze naar het vliegveld brengt. Met dikke tranen nemen we afscheid en de hele volgende dag voel ik me raar.
Met zwarte schoensmeer camoufleren we zo goed mogelijk de krassen op de lak van de auto en brengen hem terug naar de verhuurder. Als dat maar goed afloopt. Twee schokbrekers á driehonderd dollar per stuk naar de filistijnen, dikke krassen, de stoelverwarming gesloopt. Nog even zeuren over de kilometerstand en ze vergeten overal naar te kijken. Bovendien hebben ze nog ongeveer zeshonderd euro extra kilometergeld te goed en zijn maar zijn ze in het begin al vergeten borg op mijn creditcard te vragen, dus gaan we zo snel mogelijk weg. Als we vijf minuten later de auto zien rijden, vluchten we een hokje van een pinautomaat in, om maar niet gezien te worden. Hopelijk komen we er mee weg! Fingers crossed.
Wij hangen nog drie dagen op de camping en maken ons klaar om naar Dakar in Senegal te vliegen. Na een hele maand rondhangen hebben we wel weer zin om te gaan fietsen!!!
http://youtu.be/wb5uqR_4rug
We zijn nog nauwelijks Dar es Salaam uit, of we hebben al drie boetes te pakken. "Welkom in Afrika" roep ik vrolijk naar Tom en Christel op de achterbank, maar van binnen kook ik! Het gaat uiteindelijk, na flink afdingen, telkens maar om vijf euro, maar het is zo' n staaltje corrupt machtsvertoon dat ik me nauwelijks in kan houden. Eén keer stonden we alleen maar te aarzelen of we een weg in mochten of niet, fluit de politie dat we erin moeten rijden om te parkeren en krijgen we een bon omdat we in een eenrichtingsweg stonden. Woest was ik. "Jij houdt je mond" sist Egbert tegen mij als we voor de vijfde keer worden aangehouden en ik nu echt pisnijdig wordt. Nu moeten we betalen voor het geen gordel omhebben op de achterbank. Inmiddels kook ik over! "Het is toch echt van de zotte! Eén keer, op de terugweg, maakt een agent het zo bont dat hij, na het incasseren van de boete voor zogenaamd negen kilometer te hard rijden zegt: "So, this is a whiskey-soda."
Ons eerste doel is Lushoto, een bergdorp aan de rand van het Usambana-gebergte, halverwege Moshi. We kronkelen omhoog langs kleine authentieke dorpjes, groene valleien en prachtige watervallen. Lushoto zelf is lekker rommelig en de mensen zijn verschrikkelijk aardig. Niemand probeert je een poot uit je draaien. Met z'n vieren belanden we in een koffie en theeshop, maar ach, in Afrika is niks wat het is. Een vriendelijke rastafari haalt ons wel even een paar biertjes ergens anders uit het dorp vandaan. Bovendien is het is heerlijk koel in Arusha, voor het eerst in zeven weken hebben we een keer de slaapzak weer nodig.
Moshi daarentegen is druk, hectisch en onoverzichtelijk. We zoeken het hotel met de meeste verdiepingen en klauteren met een paar biertjes zestien trappen omhoog om op een uitgestorven en leeg dakterras een glimp van de Kilimanjaro op te vangen. Precies één minuut en zevenenvijftig seconden piept de hoogste berg van Afrika met zijn besneeuwde top iets boven de wolken uit. Daar moeten we het dan maar mee doen. Toch is het een magisch moment. Christel en ik krijgen er kippenvel van en schieten de één na de andere foto. Tom en Egbert kijken een keer uit het raam. "Oh mooi" en kletsen weer verder. Ach, zo gaat dat.
Vanuit Arusha maken we een tocht naar een totaal afgelegen Masaai-dorpje. Met de huurauto crossen we letterlijk kriskras door de bush en de hele auto zit naderhand onder de krassen. Oei, daar gaat de verhuurder niet blij van worden. De Maasai is een trots en statig nomadenvolk dat vooral leeft van vlees, bloed en melk. Ze dragen altijd rode, blauwe of paarse doeken en schitterende kettingen en oorbellen. Ze vinden het prachtig dat we komen, mede omdat we suiker, meel, thee en snoep mee hebben gebracht. Bij de vrouwen en kinderen is de spiegeling van zichzelf in de auto nog wel het meest interessant. De Maasai mannen hebben vooral oog voor Christel.
Vervolgens gaan we naar de Ngorongorokrater en de Serengeti voor een paar onvergetelijke dagen game-driven. De auto heeft het inmiddels bijna begeven, dus we gaan ook nog een dag met een echte grote landrover. De grote gnoetrek is adembenemend. Tienduizenden gnoes trekken over de wijdse serengeti-vlaktes, Leeuwen liggen in de bomen, groepen hyena's rollen door de modder, luipaarden en cheeta's in het gras, kuddes olifanten lopen op ooghoogte naast de auto en de in slow-motion rennende giraffes zijn zo aandoenlijk!
Tussen de vele safari-organisaties proberen we ons een beetje staande te houden. Het is een apart gebeuren op zich en weinig mensen gaan zoals wij op zichzelf naar de parken. Tom wordt meewarig uitgelachen als hij voor ons weer eens een heerlijk maaltje kookt in de elephant-proof-kitchen. Aan dit wereldje van blanken en 'slaafjes' gaan wij nooit wennen.
Met twee kapotte schokbrekers, dus twintig kilometer per uur, hobbelen en stuiteren we terug. We doen negen uur over honderdvijfenzestig kilometer! Koop nooit, maar dan ook nooit, tenzij je alleen de kinderen naar school wilt brengen,een Ford Kuga!!
Na twee dagen zijn we pas terug in Moshi. We nemen voor oudejaarsavond een hotel met ontbijt. Zo.... een hotel voor vier personen samen is nog goedkoper dan één persoon op de camping in een natuurpark. We zijn zo moe dat we twaalf uur niet eens halen. Om tien uur (en maar met twee biertjes op) liggen we allemaal al uitgeteld op bed. Nieuwjaarsochtend laat de "Kili" zich in volle glorie en zonder wolken zien! Schitterend! Een goed begin is het halve werk.
Daarna is het nog twee lange rijdagen afzien, nog twee lekke banden incasseren en twee uur wachten op de ferry naar Kigamboni. Nog één dagje samen op Mikadi-beach.
Egbert is lekker aan het rommelen, Tom de hele dag aan het computeren en Christel en ik vermaken ons met kletsen en zwemmen. We gaan nog één keer samen uit eten en dan is het wachten op de tuktuk die ze naar het vliegveld brengt. Met dikke tranen nemen we afscheid en de hele volgende dag voel ik me raar.
Met zwarte schoensmeer camoufleren we zo goed mogelijk de krassen op de lak van de auto en brengen hem terug naar de verhuurder. Als dat maar goed afloopt. Twee schokbrekers á driehonderd dollar per stuk naar de filistijnen, dikke krassen, de stoelverwarming gesloopt. Nog even zeuren over de kilometerstand en ze vergeten overal naar te kijken. Bovendien hebben ze nog ongeveer zeshonderd euro extra kilometergeld te goed en zijn maar zijn ze in het begin al vergeten borg op mijn creditcard te vragen, dus gaan we zo snel mogelijk weg. Als we vijf minuten later de auto zien rijden, vluchten we een hokje van een pinautomaat in, om maar niet gezien te worden. Hopelijk komen we er mee weg! Fingers crossed.
Wij hangen nog drie dagen op de camping en maken ons klaar om naar Dakar in Senegal te vliegen. Na een hele maand rondhangen hebben we wel weer zin om te gaan fietsen!!!
-
04 Januari 2014 - 19:36
Nico Janse:
hallo ellen en egbert
ik hoor het wel in afrika kun je nog afdingen voor de boetes , dat zal hier wel niet zo snel lukken
en zie het wel weer jullie hebben het wel heel gezellig gehad met zijn vieren , ik zou zo zelf weer willen reizen door afrika maar dan wel met een bus reis . Een vraag hoeveel verschillende biertjes hebben jullie deze half
jaar al gedronken .De wilde dieren blijven mooi om naar te kijken vooral als het er heel veel zijn
Ik zal via christel wel verder de mooie verhalen horen en zij zal vast wel mooie filmpjes, foto,s hebben om verder in de mooie belevenissen te blijven
Het zal jullie verder goed gaan in Senegal en ik wacht weer op het vervolg verhaal heel veel groeten en nog een fijn fiets half jaar 2014 toegewenst nico en ma natuurlijk
-
05 Januari 2014 - 14:04
Ellen & Egbert CycleAfrica:
Ha die nico,
Hier in tanzania hebben ze 5 soorten bier, Tusker, Safari, Serenget, Ndovu, en onze favoriet: Kilimanjaro.
In malawi dronken we Kuche Kuche en Carlsberg
In Zambia dronken we Mosi
En Namibie dronken we meestal Windhoek draught
En in zuid afrika ook!
De wijn is hier onbetaalbaar, dat is wel jammer.
Vanaf Senegal wordt het afkicken....... Lekker kopjes muntthee met veel suiker!! -
05 Januari 2014 - 19:21
Maggie:
Superleuke foto's!!! Je kunt zien dat jullie met volle teugen aan het genieten zijn!!!! Veel plezier nog de komende maanden! -
06 Januari 2014 - 14:13
Richard En Truus:
Hallo Egbert en Ellen, zo te lezen hebben jullie een mooie tijd gehad met Christel en Tom. Heel fijn om te lezen. Wel erg jammer van de vele bekeuringen............dus minder biertjes? De foto's zijn ook weer mooi om naar te kijken en geven een beetje de indruk hoe het daar moet zijn. Hier is alles nog het zelfde. Nou wij zien weer uit naar een nieuw reisverslag om jullie te volgen. Veel fietsplezier en tot horens. Groeten Richard en Truus. -
11 Januari 2014 - 14:58
Ginie:
Weer een mooie verhaal met leuke belevenissen en heel leuke foto's.
We zien dat jullie een mooie tijd hebben gehad met z'n viertjes,fijn om dat te zien !!!
Nu weer lekker gaan fietsen en pasop voor bekeuringen, ha ha ha
lieve groetjes John en Ginie
-
15 Januari 2014 - 19:42
Edith Blom:
Hallo lieve daghappers sorry dagfietsers,
Allereerst een super fijn en gezellig 2014 gewenst!!! Jullie zijn i.e.g. al goed begonnen met z'n 4-tjes.
Geweldig om te zien en lezen al die avonturen .....om jaloers op te worden ( niet op alles ).
Wat fijn om zo weer even samen met de kids te zijn.
Vééél plezier en pas goed op elkaar.
liefs Achim en Edith
-
15 Januari 2014 - 19:46
Edith:
Vandaag precies een half jaar op weg....puh! -
27 Januari 2014 - 10:32
Ankie:
Hoi EnE,
Al meer dan een half jaar onderweg!!! En nu de grote oversteek gemaakt naar de west en dan weer nieuwe avonturen, mensen en landschappen, het heeft voorlopig nog geen einde. Mooie tijden gewenst en ik blijf jullie volgen!!
Dikke bearhugs
Ankie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
