Lower Zambezi national park tot Chipata
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen & Egbert
17 Oktober 2013 | Zambia, Chipata
Hoeveel mensen passen in een minibusje? Toen er twaalf personen, inclusief de nodige bepakking, ingepropt waren bleken er nog meer in te passen. Bij elk kruispunt in Lusaka wordt gestopt of er nog meer mensen mee willen. Zeventien! Dat houden we wel honderdvijftig kilometer naar Chirundu vol. Toch? De weg zit vol roadwork, d- tours en potholes.
We gaan een driedaagse kanotocht maken over de Lower-Zambezi. De eerste nacht is het al gelijk raak. De nijlpaarden scharrelen rondom onze tent. Gelukkig hadden we goede instructies gekregen. Maak geen licht en blijf in je tent. Toch wel spannend hoor! De volgende ochtend vertrekken we met zijn drieën (Egbert, ik en een gids) per Canadese kano, volgepakt met proviand. We zien nu olifanten, krokodillen en nijlpaarden van wel heel dichtbij. De tweede nacht slapen we op een zanderig eilandje middenin de rivier en op nog geen dertig meter van ons vandaan zwemt een kudde olifanten zomaar naar de overkant, naar 'ons' eilandje. Heel grappig om te zien, allemaal met het slurfje omhoog.
Ook de derde nacht komen we bij zo 'n eilandje aan, waar al acht olifanten staan te grazen. We zetten gewoon onze tent op of het de normaalste zaak van de wereld is.
Een heel ander verhaal zijn de nijlpaarden. Die blijven eng, chagrijnig en territoriaal. Als we erlangs kanoën kruipen we altijd heel schijnheilig achter het bootje van de gids. Als ze dan iemand omgooien is hij het eerste aan de beurt.
Ik waag zelfs nog een kort zwemmetje, terwijl er niet ver van ons een kudde nijlpaarden in het water ligt en we nog geen tien minuten geleden een twee meter lange krokodil gepasseerd zijn. "Dit gaan ze thuis niet geloven" "Waanzin!"
De drukte en lawaai van de backpackers in Lusaka staat in schril contrast met de rust en het lage tempo van de kanotocht. De bar is niet alleen voor de gasten, maar dient ook als pub voor de locals. Tot na middernacht is er veel lawaai, terwijl om half vijf 's ochtends het schoonmaakpersoneel al weer luid kwetterend aan het vegen gaat. We zijn er snel helemaal klaar mee en hebben echt weer zin om te gaan fietsen.
Het wordt nu behoorlijk heuvelachtig, soms bergachtig. Buschcampen is niet altijd even makkelijk. Altijd loopt, fiets, of woont er wel iemand, maar we zijn er inmiddels aardig bedreven in.
Ons visum moet verlengd worden. In Lusaka hebben we het al geprobeerd. Maar nee..... Het moet precies op vijftien oktober gebeuren, en als ze heel aardig zijn op de veertiende. Met de fiets is dat moeilijk mikken dus de laatste driehonderd kilometer rijden we mee achterop een vrachtautootje. Naast vervoer in een minibusje is dat een vrij normale manier om je te verplaatsen en nog spotgoedkoop ook nog! De locals vinden het maar raar! Twee mazungus op een truck! We zijn weer eens 'the talk of the town' en als we dan ook nog gaan staan liften voor de laatste honderd kilometer worden we door het halve dorp aangestaard. Kleine kinderen beginnen soms spontaan te huilen als ze ons zien. Hahaha, je weet maar nooit met die enge witmannen!!
Chipata is de getaway naar het Luanga National Park. We laten de fietsen in Chipata en nemen een taxi heen (honderddertig kilometer, lekker decadent hè) en gaan uiteindelijk met twee Nederlanders (Björn en Petra) mee terug. Op de camping is het heel gezellig. Eindelijk ontmoeten we een normale, leuke fietser Davido (india pecula), die 'ons' tochtje precies de andere kant op maakt dus we wisselen heel wat ideeën uit.
We maken een aantal 'game-drives' en zien heel veel wild. Bij het water hangt een groep van tweeëntwintig leeuwen, in de boom hangt een luipaard, giraffen, kudu's, impala's en zebra's grazen, kuddes olifanten die het hele park omploegen, twee meter lange krokodillen, dikke vette hippo's. Een hyena komt voorbijgerend en even later een groep impala's er achteraan. Huh?? Moest dat niet andersom??
In het donker, met een grote zwaaiende zaklamp voor op de auto, spotten we nog genet, cervet, mongoose en nog meer leeuwen en olifanten. Een heel bijzondere ervaring .
Op de camping is er een soort kooi, waar je al je etenswaren moet bewaren. Niets mag je in je tent hebben want regelmatig komen er olifanten over de camping op zoek naar eten.
Ook al wen je eraan, het blijft toch altijd spannend, zeker als de grote mannetjes alleen komen en zelfs de nachtwakers een beetje zenuwachtig worden.
Na Chipata is het nog maar vijfentwintig kilometer naar de grens met Malawi en laten we Zambia alweer achter ons. Hier komen we zeker nog een keer terug! Een land om verliefd op te worden.
http://www.youtube.com/watch?v=o0r36LAL5lc
We gaan een driedaagse kanotocht maken over de Lower-Zambezi. De eerste nacht is het al gelijk raak. De nijlpaarden scharrelen rondom onze tent. Gelukkig hadden we goede instructies gekregen. Maak geen licht en blijf in je tent. Toch wel spannend hoor! De volgende ochtend vertrekken we met zijn drieën (Egbert, ik en een gids) per Canadese kano, volgepakt met proviand. We zien nu olifanten, krokodillen en nijlpaarden van wel heel dichtbij. De tweede nacht slapen we op een zanderig eilandje middenin de rivier en op nog geen dertig meter van ons vandaan zwemt een kudde olifanten zomaar naar de overkant, naar 'ons' eilandje. Heel grappig om te zien, allemaal met het slurfje omhoog.
Ook de derde nacht komen we bij zo 'n eilandje aan, waar al acht olifanten staan te grazen. We zetten gewoon onze tent op of het de normaalste zaak van de wereld is.
Een heel ander verhaal zijn de nijlpaarden. Die blijven eng, chagrijnig en territoriaal. Als we erlangs kanoën kruipen we altijd heel schijnheilig achter het bootje van de gids. Als ze dan iemand omgooien is hij het eerste aan de beurt.
Ik waag zelfs nog een kort zwemmetje, terwijl er niet ver van ons een kudde nijlpaarden in het water ligt en we nog geen tien minuten geleden een twee meter lange krokodil gepasseerd zijn. "Dit gaan ze thuis niet geloven" "Waanzin!"
De drukte en lawaai van de backpackers in Lusaka staat in schril contrast met de rust en het lage tempo van de kanotocht. De bar is niet alleen voor de gasten, maar dient ook als pub voor de locals. Tot na middernacht is er veel lawaai, terwijl om half vijf 's ochtends het schoonmaakpersoneel al weer luid kwetterend aan het vegen gaat. We zijn er snel helemaal klaar mee en hebben echt weer zin om te gaan fietsen.
Het wordt nu behoorlijk heuvelachtig, soms bergachtig. Buschcampen is niet altijd even makkelijk. Altijd loopt, fiets, of woont er wel iemand, maar we zijn er inmiddels aardig bedreven in.
Ons visum moet verlengd worden. In Lusaka hebben we het al geprobeerd. Maar nee..... Het moet precies op vijftien oktober gebeuren, en als ze heel aardig zijn op de veertiende. Met de fiets is dat moeilijk mikken dus de laatste driehonderd kilometer rijden we mee achterop een vrachtautootje. Naast vervoer in een minibusje is dat een vrij normale manier om je te verplaatsen en nog spotgoedkoop ook nog! De locals vinden het maar raar! Twee mazungus op een truck! We zijn weer eens 'the talk of the town' en als we dan ook nog gaan staan liften voor de laatste honderd kilometer worden we door het halve dorp aangestaard. Kleine kinderen beginnen soms spontaan te huilen als ze ons zien. Hahaha, je weet maar nooit met die enge witmannen!!
Chipata is de getaway naar het Luanga National Park. We laten de fietsen in Chipata en nemen een taxi heen (honderddertig kilometer, lekker decadent hè) en gaan uiteindelijk met twee Nederlanders (Björn en Petra) mee terug. Op de camping is het heel gezellig. Eindelijk ontmoeten we een normale, leuke fietser Davido (india pecula), die 'ons' tochtje precies de andere kant op maakt dus we wisselen heel wat ideeën uit.
We maken een aantal 'game-drives' en zien heel veel wild. Bij het water hangt een groep van tweeëntwintig leeuwen, in de boom hangt een luipaard, giraffen, kudu's, impala's en zebra's grazen, kuddes olifanten die het hele park omploegen, twee meter lange krokodillen, dikke vette hippo's. Een hyena komt voorbijgerend en even later een groep impala's er achteraan. Huh?? Moest dat niet andersom??
In het donker, met een grote zwaaiende zaklamp voor op de auto, spotten we nog genet, cervet, mongoose en nog meer leeuwen en olifanten. Een heel bijzondere ervaring .
Op de camping is er een soort kooi, waar je al je etenswaren moet bewaren. Niets mag je in je tent hebben want regelmatig komen er olifanten over de camping op zoek naar eten.
Ook al wen je eraan, het blijft toch altijd spannend, zeker als de grote mannetjes alleen komen en zelfs de nachtwakers een beetje zenuwachtig worden.
Na Chipata is het nog maar vijfentwintig kilometer naar de grens met Malawi en laten we Zambia alweer achter ons. Hier komen we zeker nog een keer terug! Een land om verliefd op te worden.
http://www.youtube.com/watch?v=o0r36LAL5lc
-
17 Oktober 2013 - 18:28
Nico Janse:
het blijft elke keer weer heel indrukwekkend de verhalen en de foto,s en natuurlijk de filmpjes
dat jullie dit allemaal durven , slapen jullie wel goed met de oliefanten naast jullie tent
wat heb je al veel gezien in de drie maanden dat jullie weg zijn ,ik zal zo met je willen ruilen ,maar dan niet op de fiets of in de kano
nog heel veel kijk en fiets plezier toegewenst van je jongere broer nico -
20 Oktober 2013 - 09:47
Geertje:
Goed om van jullie weer te horen! Jullie verslag te lezen en jullie filmpje te kijken!
Geertje -
21 Oktober 2013 - 17:59
Renate:
FANATSTISCH, Ellen en Egbert........gewoongaan.............dikke kus -
21 Oktober 2013 - 18:41
Ginie:
hoi hoi
Helemaal te gek wat jullie allemaal beleven en ons laten zien.
Ellen toch slapen bij de olifanten,hartstikke goed !!!
Ik ga in nov nog en weekje naar Tunesie,relaxen.
Nog veel belevenissen en ontmoetingen en tot het volgende fantastisch bericht.
groetjes John en Ginie -
22 Oktober 2013 - 18:49
H.Effing:
Hallo Ellen en Egbert.
Wat beleven jullie fantastische avonturen!
Voelen jullie je al Jane en Tarzan?
Groeten vanuit een zonnig Delden.
Yvonne en Hans
-
24 Oktober 2013 - 09:36
Richard En Truus:
Hallo Egbert en Ellen.
Het gaat goed met jullie zo te zien en te lezen. Heel fijn om dit via jullie verhalen en foto's mee te mogen maken.wij zien al weer uit naar het volgende verslag en foto's en filmpjes. Groeten uit Hengelo van Richard en Truus. -
24 Oktober 2013 - 14:28
Ankie:
Howdoe,
Waanzinnig weer...........! In water zwemmen "met" hipo's en crocs iiiieeeeeuuw!!
Mooie voortzetting!!
Bearhug Ankie -
24 Oktober 2013 - 15:41
Mark Hartman:
Wat een top-verhalen! Echt een wereldvakantie.
Een hele goede reis verder. -
24 Oktober 2013 - 18:34
Jo:
l;okl -
31 Oktober 2013 - 18:43
Joke Meyer:
Ons is sommer baie trots op julle. Dit lyk asof daar nogal baie mense is wat dit aanpak as ek lees van al die mense wat julle langs die pad ontmoet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
