Tanzania deel 2 Tot en met Dar es Salaam
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen & Egbert
20 December 2013 | Tanzania, Dar es Salaam
Nog bijna vijfhonderd kilometer van Lindi naar Dar es Salaam. Vijfhonderd zware kilometers. Een paar keer stonden we op het punt om met de bus verder te gaan, vooral na weer zo'n nacht in een vies stinkend guesthouse, of die keer dat we in het zwarte mulle zand gingen bushcampen en we omringd waren door duizenden griezelige duizendpoten, maar we zetten door! We zijn trots op onszelf en elkaar! Temperaturen liepen op tot de veertig graden, regen hing telkens in de lucht en alle kwaaltjes waarvan we dachten dat we ze wel achter de rug hadden staken de kop weer op. Zadelpijn, warmte-uitslag, gesprongen lippen, spierpijn. We zijn zestien dagen achter elkaar aan het fietsen geweest. Het wordt tijd voor een pauze!
De camping in Dar es Salaam is daar precies geschikt voor. Wit strand, palmbomen, blauwe zee en weer mensen waar je mee kunt communiceren.
Als eerste gaan we natuurlijk naar de Shoprite. Alsof we naar een feestje gaan. Ik ben er helemaal vrolijk van. "Na twee jaar donker Afrika heb ik er gedanst op Abba" schreef Renate. Zo diep zal ik hopelijk niet zinken, maar het moment was wel zo speciaal dat we er foto's van gemaakt hebben. Toch ook al wel redelijk triest eigenlijk: foto' s van een volle boodschappenkar.
Drie dagen zwerven we door Dar es Salaam. Er is niets moois aan de stad, maar het is heerlijk om er rond te lopen. Overal eettentjes, vooral veel Indiaas, maar ook Chinees en pizzeria's. Het verkeer is chaos. we zaten een keer anderhalf uur in een Dala-Dala (tuk-tuk), alleen om naar een winkelcentrum te gaan. De stoepen zijn volgebouwd met kraampjes met allerlei spullen; van tweedehands boeken tot felgekleurde plastic emmers, eten, fleurige doeken, tv's, fruit, groente, snoep, noten, karton, noem maar op. Daardoor moet je telkens met gevaar voor je leven op straat lopen. Als voetganger sta je nog meer onder aan de ladder van de verkeershiërarchie dan als fietser, maar we overleven het. Aan het eind van elke dag weer met de ferry in tien minuutjes over naar Kigamboni, nog vijf minuten met de Dala-Dala naar de camping en we zitten weer in ons eigen paradijsje.
We trakteren onszelf op een weekje exotisch Zanzibar. Door de eeuwen heen is Zanzibar beïnvloed door verschillende culturen die allemaal hun sporen hebben achtergelaten. Perzisch (Iran), Arabisch, Indiaas, Portugees, Engels, Duits. Alleen in Stonetown staan al meer dan vijftig moskeeën. Op het eiland zelf staan grote kruidnagelboom-plantages, kokospalm-plantages en allerlei verse vruchten zoals banaan, ananas, papaja, groenten en kruiden en Zanzibar staat dan ook bekend om zijn gevarieerde, smaakvolle keuken. Na weken lang alleen maar tomaatjes en patat in omelet met alleen een beetje zout genieten we nu overal dubbel van. We eten ons telkens dik en rond aan al dat heerlijke smaakvolle eten.
Eerlijk gezegd waren we de laatste tijd een beetje 'Afrikazat' geworden, gewoon een beetje vervelend van alles en iedereen, van de ongeïnteresseerdheid en hangmentaliteit, het niks ondernemen en elk gesprek dat we aangaan eindigt vroeg of laat in vragen om spulletjes of geld. Ik zal niet verder uitweiden want dat kan zonder verdere uitleg vast verkeerd opgevat worden.
Maar, in ieder geval door Zanzibar, komt ons goede humeur en zin om weer op pad te gaan weer helemaal terug. Urenlang slenteren we door Stonetown, fietsen nog een keer een eindje om een spicetour te maken, gaan kijken in het Jonani- forrest op zoek naar de Red Colobus- aapjes, snorkelen en zien honderd kleuren koraal of we hangen soms uren op de hotelkamer niks te doen. Gewoon vakantie zeg maar.
Terug naar Kigamboni begeeft de ferry het. Doelloos drijven we af in de haven. (gelukkig niet de zee op) De "reddingsacties" gaan echt op z'n Afrikaans. Iedereen doet maar wat. Eerst komt er een sleepboot die botst zo hard tegen ons aan dat er een heleboel mensen en brommertjes omvallen. Reddingsvesten worden uitgedeeld, daarvan raken mensen (vooral vrouwen) juist in paniek. Een tweede redingsboot komt, haakt met veel moeite de touwen vast maar vergeet ze zelf goed vast te maken dus dat gaat ook mis. Ondertussen hebben een heleboel jongens ontdekt dat er aan de reddingsvesten fluitjes zitten dus die maken er een mooi feestje van. Enfin, na meer dan een uur bereiken we de overvolle kade aan de overkant. Het ziet zwart van de mensen. Juichend worden we verwelkomt.
Dan nog twee dagen Dar es Salaam, de komst van Tom en Christel (en ons vertrek naar Senegal) voorbereiden. Ik kan bijna niet wachten tot ze er zijn. Ik kijk er zoooo naar uit! "t Is meer dan dertien jaar geleden dat we samen op vakantie waren, dus ook wel weer een beetje spannend.
-
21 December 2013 - 14:12
Nico Janse:
ik heb ook al veel bootschapen voor de feestdagen gehaald en eerste kerstdag gaan we bij ma eten
weer feest op het werk gehad met bier erbij en stamppotbuffet
ik krijg al spierpijn van een klein stukje fietsen ,laat staan wat jullie allemaal fietsen
hoopelijk hebben jullie een leuke tijd met zijn vieren geniet er maar van ,ik kijk elke keer weer uit naar een nieuw verhaal en foto,s en filmpjes tot het volgende verhaal en alvast prettige kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar gewenst door nico
-
23 December 2013 - 16:35
Ginie:
Hoi Toppers
Weer mooie verhalen en spannende,maar jullie laten je niet afdrijven,he !!!
Elke keer weer fijn om jullie verhalen te lezen.
Heel veel mooie en gezellige dagen met Christel en Tom !!!
En op naar 2014 met veel mooie verhalen en Barcelona.
Liefs John e Ginie -
24 December 2013 - 16:54
Richard En Truus:
Hallo Egbert en Ellen
Weer een spannend en mooi verhaal. En Ellen laat je niet gek maken door die Afrikanen, gewoon verder fietsen hihihihihahahaha............. Wij wensen jullie fijne dagen met Tom en Christel en drink er nog een. Alvast de beste wensen voor 2014 en de groeten vanuit Hengelo.
Richard en Truus. -
24 December 2013 - 23:37
Ineke:
Hoi Ellen en Egbert,
Bewondering voor jullie doorzettingsvermogen en energie! Jullie hebben genoten op Zanzibar las ik en ik waande me ook weer even daar: zwerven door de steegjes van Stonetown, de spicetour , de Red Colobus aapjes en witte stranden!!
Maar voor nu eerst een fijne kerst met Christel en Tom, een onvergetelijke tijd met elkaar en het allerbeste gewenst voor 2014!!
Liefs, Addie en Ineke -
31 December 2013 - 21:42
Ankie Timmer:
Beste Ellen en Egbert,
Ik loop achter met lezen maar wil jullie op de drempel van het nieuwe jaar veel gezondheid en een geweldige voorzetting van jullie avontuur wensen.
Gelukkig Nieuwjaar!!!!!!!
DnA (Dick en Ankie)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
