Malawi Deel 1
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen & Egbert
04 November 2013 | Malawi, Nkhata Bay
008 Malawi deel 1
Tweeëntwintig jochies zitten ons op veilige afstand aan te staren. Eenentwintig zwarte koppies en één albinomannetje volgen elke beweging van ons. Azungus op het erf. Die kenden ze alleen van de televisie. We staan de eerste nacht in Malawi bij een boer. Er was geen leeg stukje land te bekennen en zeker geen camping of lodge.
Toen vonden we tweeëntwintig 'pikanini's' nog veel.
Malawi is nog armer dan Zambia. Mensen lopen hier echt vaak in vodden en vieze kleren. Soms aan beide voeten verschillende schoenen. Bijna alle kinderen bedelen om geld, swieties of pennen. Waren ze in Zambia dolenthousiast als we langs kwamen fietsen, hier zijn ze bijna hysterisch. "Azungu!!!! Azungu!!!! Azungu!!!!! Azungu!!!! ....... " klinkt het de hele dag van alle kanten.
Maar de kinderen hier bij de boerderij blijven op veilige afstand. Als we wat hout sprokkelen om te koken, helpen ze spontaan even mee. Ook de omdraaitruc van Egbert, als hij gaat douchen en zijn fietsbroek voor onderbroek gaat verwisselen werkt weer mooi. Alle tweeëntwintig hoofdjes draaien even om de andere kant op totdat ik zeg dat ze weer mogen kijken. Ikzelf sla het doucheritueel maar even over, dat wordt iets teveel voor ze denk ik.
Lilongwe is de hoofdstad van Malawi en eigenlijk is het niet meer dan aan elkaar geplakte dorpen, opgedeeld in zogenaamde 'area's'. De camping is in 'area three', de 'oldtown' in 'area four' en de diplomatenbuurt bijvoorbeeld is 'area twelve'. Gelukkig zijn we een keer in een stad terwijl het weekend is. Er is vanalles te doen. Zaterdagmiddag belanden we bij een optreden van een groep traditionele dansers uit noord Malawi, waarbij ik als enige mzunguvrouw in het publiek natuurlijk wordt uitgekozen om op het podium het trouwritueel te doen. Ben ik toch nog binnen een half jaar tijd twee keer getrouwd! Doe dat maar eens na! Zondag belanden we op een Rastafestival helemaal in 'area nineteen', maar nog voordat de hoofdact begint (the Black Missionaries) zijn we al zo moe dat we ze overslaan. Tja, we worden oud hè. Ik koop later wel een cd ervan.
We gebruiken onze tijd in Lilongwe om allerhande zaakjes te regelen.
Als eerste een nieuwe tent. Alle ritsen zijn al stuk en bovendien is hij echt veel te smal. de muggen steken mij dwars door de binnentent omdat ik met mijn knieën of mijn kont ertegen aan moet liggen. Even was ik bang dat ik ook een nieuwe laptop moest kopen, maar gelukkig was alleen het oplaadsnoer kapot. We ruilen de oude tent met iemand voor een oplaadsnoer. Goede deal!
Vliegtickets vanaf Dar es Salaam zijn geboekt (zeven januari), hotel in Dakar geregeld, bootovertocht van Marokko naar Barcelona gereserveerd ( zevenentwintig mei), het visum voor Senegal in gang gezet en spulletjes bij de Bever en de Mediamarkt besteld.
We liepen speciaal naar het boekingskantoor van South African Airways omdat we zeker wilden weten dat de fietsen mee konden in het vliegtuig. Een wandeling langs een stoffige drukke weg van bijna twee uur naar 'area twelve'. Zit daar zo'n domme koekenbakker met als gevolg dat we uiteindelijk vier tickets hebben, omdat hij geen naam kan overschrijven uit een paspoort. "Komt goed hoor" zegt hij. "..en bel me even op één november, anders vergeet ik jullie fietsen te reserveren" Dat klinkt veelbelovend-maar-niet-heus!
We gaan voor dertig eurocent met een minibusje terug naar de gezellige 'oldtown'.
Als we 's middags de email checken hebben we één goed electronisch ticket en twee etickets met verkeerde namen: Koekenbakker mailen; geen reactie. De volgende ochtend belt Egbert koekenbakker op: Binnen een half uur komt de goede ticket eraan! Jaja, een Afrikaans halfuur! 's Middags om half drie belt Egbert weer. "Oh, ik ben er net mee bezig, en... uhh..nee de fietsen moeten we hem één november over bellen" "NEEHEE!!" We willen gewoon eerst een goed ticket! Uiteindelijk hebben we het dan aan het eind van de middag in de mailbox en het is nog steeds vaag of de fietsen mee kunnen.
De route naar Lake Malawi is schitterend. Heuvelachtig, dat wel, maar daardoor vol mooie vergezichtjes. Overal weer bedelende kinderen. Niet vragend maar commanderend.
"Mzungu, give me my money, my pen, my book, my bike......" En dat alsof er een tik in de plaat zit. Als ik ergens een haan hoor kraaien klinkt het ook als 'Mzungu....Mzungu', zo paranoia word je ervan! We kunnen geen pauze houden zonder hordes kinderen om ons heen. Soms zitten er ons wel veertig kinderen aan te staren als we lunchen. Ook als we daarna siësta houden blijven ze allemaal zitten. Ze zeggen bijna niks en blijven rustig zo anderhalf uur naar ons kijken.
Lake Malawi is zo groot, je kunt de overkant niet zien, dat het lijkt alsof we aan het strand zitten. Het waait heel hard dus er zijn ook nog golven. We gaan snorkelen om de blauwe en gele ciclyds te zien. Het vrouwtje legt eitjes, vangt ze met haar mond op, Het mannetje heeft een geslachtsdeel dat precies op die eitjes lijkt, dus daar hapt ze ook naar. Zo worden dan de eitjes bevrucht. Ook al zijn de babyvisjes geboren, bij gevaar zwemmen ze toch weer terug in de bek van de moeder.
Langzaamaan fietsen we langs het meer noordwaarts en maken nog een uitstapje naar het Nkothakota Nationaal Park. Vanuit de camping kun je de olifanten vlakbij in de rivierbedding zien lopen. Verder is al het wild in dit park zo'n beetje opgegeten door de plaatselijke bevolking. Met een bewapende gids gaan we op 'walking safari' maar op een baviaan na, zien we geen enkel beest meer. Ook de leeuwen die hier waren hebben daardoor dus geen voedsel genoeg meer om te overleven.
Inmiddels zitten we weer aan het Lake Malawi: Wit strand, glashelder blauw water, rieten parasolletjes, tentje pal aan 'zee'. kayaks die we mogen gebruiken, snorkels te leen, koud bier............... Oh oh... wat is Afrika toch zwaar!!!
"A real rastaheart beats; "Do Good, Do Good, Do Good, Do Good."
Tweeëntwintig jochies zitten ons op veilige afstand aan te staren. Eenentwintig zwarte koppies en één albinomannetje volgen elke beweging van ons. Azungus op het erf. Die kenden ze alleen van de televisie. We staan de eerste nacht in Malawi bij een boer. Er was geen leeg stukje land te bekennen en zeker geen camping of lodge.
Toen vonden we tweeëntwintig 'pikanini's' nog veel.
Malawi is nog armer dan Zambia. Mensen lopen hier echt vaak in vodden en vieze kleren. Soms aan beide voeten verschillende schoenen. Bijna alle kinderen bedelen om geld, swieties of pennen. Waren ze in Zambia dolenthousiast als we langs kwamen fietsen, hier zijn ze bijna hysterisch. "Azungu!!!! Azungu!!!! Azungu!!!!! Azungu!!!! ....... " klinkt het de hele dag van alle kanten.
Maar de kinderen hier bij de boerderij blijven op veilige afstand. Als we wat hout sprokkelen om te koken, helpen ze spontaan even mee. Ook de omdraaitruc van Egbert, als hij gaat douchen en zijn fietsbroek voor onderbroek gaat verwisselen werkt weer mooi. Alle tweeëntwintig hoofdjes draaien even om de andere kant op totdat ik zeg dat ze weer mogen kijken. Ikzelf sla het doucheritueel maar even over, dat wordt iets teveel voor ze denk ik.
Lilongwe is de hoofdstad van Malawi en eigenlijk is het niet meer dan aan elkaar geplakte dorpen, opgedeeld in zogenaamde 'area's'. De camping is in 'area three', de 'oldtown' in 'area four' en de diplomatenbuurt bijvoorbeeld is 'area twelve'. Gelukkig zijn we een keer in een stad terwijl het weekend is. Er is vanalles te doen. Zaterdagmiddag belanden we bij een optreden van een groep traditionele dansers uit noord Malawi, waarbij ik als enige mzunguvrouw in het publiek natuurlijk wordt uitgekozen om op het podium het trouwritueel te doen. Ben ik toch nog binnen een half jaar tijd twee keer getrouwd! Doe dat maar eens na! Zondag belanden we op een Rastafestival helemaal in 'area nineteen', maar nog voordat de hoofdact begint (the Black Missionaries) zijn we al zo moe dat we ze overslaan. Tja, we worden oud hè. Ik koop later wel een cd ervan.
We gebruiken onze tijd in Lilongwe om allerhande zaakjes te regelen.
Als eerste een nieuwe tent. Alle ritsen zijn al stuk en bovendien is hij echt veel te smal. de muggen steken mij dwars door de binnentent omdat ik met mijn knieën of mijn kont ertegen aan moet liggen. Even was ik bang dat ik ook een nieuwe laptop moest kopen, maar gelukkig was alleen het oplaadsnoer kapot. We ruilen de oude tent met iemand voor een oplaadsnoer. Goede deal!
Vliegtickets vanaf Dar es Salaam zijn geboekt (zeven januari), hotel in Dakar geregeld, bootovertocht van Marokko naar Barcelona gereserveerd ( zevenentwintig mei), het visum voor Senegal in gang gezet en spulletjes bij de Bever en de Mediamarkt besteld.
We liepen speciaal naar het boekingskantoor van South African Airways omdat we zeker wilden weten dat de fietsen mee konden in het vliegtuig. Een wandeling langs een stoffige drukke weg van bijna twee uur naar 'area twelve'. Zit daar zo'n domme koekenbakker met als gevolg dat we uiteindelijk vier tickets hebben, omdat hij geen naam kan overschrijven uit een paspoort. "Komt goed hoor" zegt hij. "..en bel me even op één november, anders vergeet ik jullie fietsen te reserveren" Dat klinkt veelbelovend-maar-niet-heus!
We gaan voor dertig eurocent met een minibusje terug naar de gezellige 'oldtown'.
Als we 's middags de email checken hebben we één goed electronisch ticket en twee etickets met verkeerde namen: Koekenbakker mailen; geen reactie. De volgende ochtend belt Egbert koekenbakker op: Binnen een half uur komt de goede ticket eraan! Jaja, een Afrikaans halfuur! 's Middags om half drie belt Egbert weer. "Oh, ik ben er net mee bezig, en... uhh..nee de fietsen moeten we hem één november over bellen" "NEEHEE!!" We willen gewoon eerst een goed ticket! Uiteindelijk hebben we het dan aan het eind van de middag in de mailbox en het is nog steeds vaag of de fietsen mee kunnen.
De route naar Lake Malawi is schitterend. Heuvelachtig, dat wel, maar daardoor vol mooie vergezichtjes. Overal weer bedelende kinderen. Niet vragend maar commanderend.
"Mzungu, give me my money, my pen, my book, my bike......" En dat alsof er een tik in de plaat zit. Als ik ergens een haan hoor kraaien klinkt het ook als 'Mzungu....Mzungu', zo paranoia word je ervan! We kunnen geen pauze houden zonder hordes kinderen om ons heen. Soms zitten er ons wel veertig kinderen aan te staren als we lunchen. Ook als we daarna siësta houden blijven ze allemaal zitten. Ze zeggen bijna niks en blijven rustig zo anderhalf uur naar ons kijken.
Lake Malawi is zo groot, je kunt de overkant niet zien, dat het lijkt alsof we aan het strand zitten. Het waait heel hard dus er zijn ook nog golven. We gaan snorkelen om de blauwe en gele ciclyds te zien. Het vrouwtje legt eitjes, vangt ze met haar mond op, Het mannetje heeft een geslachtsdeel dat precies op die eitjes lijkt, dus daar hapt ze ook naar. Zo worden dan de eitjes bevrucht. Ook al zijn de babyvisjes geboren, bij gevaar zwemmen ze toch weer terug in de bek van de moeder.
Langzaamaan fietsen we langs het meer noordwaarts en maken nog een uitstapje naar het Nkothakota Nationaal Park. Vanuit de camping kun je de olifanten vlakbij in de rivierbedding zien lopen. Verder is al het wild in dit park zo'n beetje opgegeten door de plaatselijke bevolking. Met een bewapende gids gaan we op 'walking safari' maar op een baviaan na, zien we geen enkel beest meer. Ook de leeuwen die hier waren hebben daardoor dus geen voedsel genoeg meer om te overleven.
Inmiddels zitten we weer aan het Lake Malawi: Wit strand, glashelder blauw water, rieten parasolletjes, tentje pal aan 'zee'. kayaks die we mogen gebruiken, snorkels te leen, koud bier............... Oh oh... wat is Afrika toch zwaar!!!
"A real rastaheart beats; "Do Good, Do Good, Do Good, Do Good."
-
04 November 2013 - 17:22
Geertje:
Heerlijk om weer een reisverhaal van jullie te lezen! -
05 November 2013 - 20:47
Reinder, Colinda En Rhodé Van Den Brink:
Hallo Ellen en Egbert,
Nu weten we eigenlijk pas hoe jullie heten...;-) (We hebben jullie via google gevonden.)
Wij waren jullie buren op de camping afgelopen weekend in Makuzi.
We hadden jullie nog gedag willen zeggen en succes willen wensen, maar we liepen elkaar net mis.
Dus bij deze! Veel succes op deze dappere tocht in de Afrikaanse hitte!
Hartelijke groet,
Reinder, Colinda en Rhodé van den Brink
-
05 November 2013 - 20:54
Edith:
"You never cycle alone " goh wat een kinderkoppies bij jullie 'huishouden" prachtig!
Ander land andere belevenissen.....heerlijk avontuurlijk en spannend.
Elke dag weer anders en ontzettend leuk om mee te mogen beleven.
Wij gaan hier gewoon weer even daghappen ( wel weekje opgeschoven omdat ginie
zonodig weer moet relaxen ).
gruss achim und liefs edith -
07 November 2013 - 15:56
Ginie:
Wat leuk en grappig met de kinderen en die koppie's !!
Jullie ontmoeten weer leuke mensen en beleven weer van alles.
Mooie foto's sturen jullie,leuk om te zien hoe de bevolking is.
Geen daghap,ik ga 1 week naar Tunesie.
Goeie reis met veel belevenissen en ontmoetingen.
lieve groetjes john en ginie -
09 November 2013 - 09:36
Richard En Truus:
Hallo Daar in Africa, leuk om weer wat te horen en lezen van jullie. Het gaat helemaal goed daar zo te zien. Fijn om dit te lezen.Vooral de foto't zijn erg mooi en geven je een indruk hoe het daar is. Als ik dit verhaal zo lees over de vlieg tickets en de fietsen begint het einde [laatste stuk] ook al een klein beetje in zicht te komen? Nou groeten uit Hengelo en tot het volgende verhaal.Richard en Truus. -
10 November 2013 - 22:38
Addie En Ineke:
Hallo stoere fietsers, we genieten met volle teugen van jullie bijzondere verslagen en prachtige filmpjes. Het doet ons denken aan onze Afrikareizen, maar dan wel wat avontuurlijker. Alsnog van harte gefeliciteerd met je tweede huwelijk Ellen. Blijf genieten van deze onvergetelijke momenten en blijf wel alert. Veel succes de komende tijd , wij wachten op een volgend verslag. Liefs Addie en Ineke -
12 November 2013 - 05:12
Joke Meyer:
Groete uit Gauteng, Suid-Afrika. Nou sien julle dat Suid-Afrika nie soos Afrika is nie. Daar is 'n groot verskil. -
13 November 2013 - 11:50
Nico Janse:
hallo wereld reizigers , jullie beleven ook elke keer weer wat nieuws , maar waarom is de getuige niet gebeldt voor jullie tweede huwelijk , toch wel met egbert, ik was zeker langsgekomen
ook wel raar dat je een kapotte tent kunt ruilen voor een snoertje voor de laptop , hier in nederland heb ik in voorschoten ook nog wild op de foto gezet stuur later wel de foto , nog veel fiets plezier of lift maar met de auto een stuk mee heel veel groeten nico janse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
