Alles voor het laatst

Het lila lijntje is op! Nu volgen we knooppunten. In Ouzoud (Marokko) had ik al op de routeplanner van de Fietsersbond ingetoetst: 'van Eindhoven naar Hengelo' en vervolgens de nummers op een briefje geschreven. Handig! Honderdvijfentachtig kilometer schitterende route op nog geen half a- viertje! Nog beter dan fietsen met de GPS, je hebt alleen geen enkel idee waar je bent maar dat maakt niet uit.
In een mum van tijd waren we België al door en voor we er erg in hadden stonden we bij de grenspaal van Nederland. Een heel dubbel moment. Leuk om weer in Nederland te zijn, niet leuk dat het jaar alweer bijna voorbij is, maar langzamerhand was ik toch al wel een beetje aan het idee gewend geraakt dat dit moment eraan zat te komen dus dit nu geen dikke tranen zoals op de boot van Marokko naar Spanje.
Alles nog een keer voor het laatst doen.....laatste keer wildkamperen, laatste keer fikje stoken, laatste keer je fietskleren wassen en gelukkig komen we ook nog een laatste keer in een flinke plensbui terecht, anders hadden we toch maar mooi elfduizend kilometer voor piet jan snot met de regenpakken gefietst, de laatste keer fietsen in de regen was nog in Zuid-Afrika!
En dan, na precies elf maanden en drie weken, nog een allerlaatste gezamenlijke foto bij het bord Hengelo als afsluiting. Er staan zowaar twee (nep)giraffen uit het achterliggende pretpark op. Toepasselijker kan het haast niet.
Het voelt heel onwerkelijk om weer door je eigen stad te fietsen. Alles is nog precies hetzelfde, niets is veranderd, terwijl je jezelf een heel nieuw mens voelt met een hoofd vol mooie en minder mooie plaatjes en herinneringen. Maar ach, net als met goede vrienden die je misschien jaren niet gezien hebt, je pakt de draad zo weer op en het is alsof je nooit bent weggeweest.


http://youtu.be/mfNx32PRSFM